Van jongs af aan wist ik dat ik graag moeder wilde worden. Mijn ouders wilden na mij ook heel graag nog een tweede kindje, maar dat is nooit gelukt. Ik kende de verhalen van mijn moeder over de fertiliteitstrajecten, de drie mislukte IVF-pogingen en hoe moeilijk dat voor hen allebei was geweest. Hierdoor had ik diep van binnen de overtuiging dat zwanger worden ook voor mij moeilijk zou zijn.

Toen ik twee weken na het verwijderen van mijn spiraal meteen zwanger was, kon ik mijn geluk niet op. Vanaf het eerste moment voelde ik mij al mama en vulden onze toekomstdromen zich met dit kindje. Na vijf weken begonnen echter de bloedingen en na zeven weken zagen we op de echo geen kloppend hartje meer. Het duurde lang voordat het vruchtje uiteindelijk met medicatie loskwam, en al die tijd voelde ik mij zo zwanger. De verwarring, de leegte en het verdriet zorgden ervoor dat ik soms dacht dat ik gek werd. Nog altijd voel ik het gemis van ons eerste kindje. Hoe klein hij of zij ook was, het verlies was enorm voor mij.

Maanden gingen voorbij en ik werd maar niet zwanger. Na een jaar klopten we aan bij de huisarts en vanaf dat moment ging het heel snel. Net voor de zomervakantie had ik een kijkoperatie met een heftige uitkomst: beide eileiders waren ernstig verkleefd. Het medische antwoord was IVF, iets waarvan ik altijd had gezegd dat ik het absoluut niet wilde. Maar eenmaal daar was de stap niet zo groot en was ik ontzettend blij en dankbaar dat die mogelijkheid er was.

Dat het IVF-traject zwaar zou worden, had ik wel verwacht. Toch vond ik de dingen die ik moest doen nooit zo erg; het gaf juist grip, alsof we in de goede richting aan het bewegen waren. Wat het zwaar maakte, waren de teleurstellingen, de wachtweken en de onzekerheid. Ik verloor mezelf in het traject, probeerde positief te blijven, werkte gewoon door en deed allerlei dingen die konden helpen, zoals therapie, kruiden, en acupunctuur. Ik greep alles met beide handen aan. Alle moeite bleek voor niets; er waren zelfs geen eitjes voor in de vriezer. Die klap bracht mij zo aan het wankelen dat ik alles in twijfel trok: mijn werk, mijn huis en zelfs mijn relatie.